Esthel, een klein bang poesje. Aan de overkant (Texel) werd ze met een vangkooi gevangen. Wat volgde was een spannende bootreis naar het vasteland. In het hokjesverblijf (verplichte quarantainetijd) probeerde ze vooral zo onzichtbaar mogelijk te zijn, zo sneu. In de open kattenkamer zien we voor het eerst heel voorzichtig een beetje ontspanning.
Aaien en knuffelen is nog een brug te ver, dat is duidelijk. Maar ze komt iets dichterbij en vanaf een afstandje zien we een vaag snuffeltje naar de uitgestoken hand. Hoewel dat minimaal lijkt zijn we er ontzettend blij mee. Het betekent dat Esthel zich wat veiliger voelt en daar gaat het om. Van haar herkomst is niets bekend. De andere katten zijn geen probleem, het zijn mensen waar ze angst voor heeft. Niet door slechte ervaringen, maar door te weinig (positieve) ervaringen. Toch geven de kleine goede stapjes vertrouwen voor de toekomst. Een schootploffertje ligt niet in de lijn der verwachtingen.
Medisch: Niet zo lang na haar komst in het asiel viel haar dikke kin wel erg uit de toon. Het bleek een behoorlijke ontsteking te zijn. Bij de dierenarts is het schoongemaakt en behandeld met een kuur antibiotica. Inmiddels is het keurig hersteld.
Een druk gezinsleven met kleine kindjes staat niet op haar wensenlijstje. Voor alles zoekt ze lieve mensen die haar alle tijd, rust en ruimte geven om in haar eigen tempo contact te maken, of niet. En is het geen contact maken, dan is dat ook goed. Een sociale andere kat is geen bezwaar, gezellig zelfs. De omgang met honden is niet bekend. Keurig kattenbakzindelijk. Komt u kennismaken? U bent welkom! We werken op afspraak.